Μετά από ενάμιση χρόνο πανδημίας και αλλεπάλληλων lockdown, με διαλείμματα για να έρθουν οι τουρίστες, η επιστροφή της κοινωνίας στην «κανονικότητα» είναι γεγονός! Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τον χρόνο που της κέρδισε το lockdown για να προσπαθήσει να εξαπολύσει μια συνολική επίθεση απέναντι στη δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία, να μοιράσει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, σε εξοπλιστικά προγράμματα, τις φρεγάτες και σε ΜΜΕ, καθώς και να περάσει σωρεία άλλων αντιδραστικών νομοσχεδίων για την εργασία, το περιβάλλον, το έμφυλο κ.ο.κ.

Ταυτόχρονα απέδειξε περίτρανα, για άλλη μια φορά, ότι δεν ενδιαφέρεται καθόλου για τις πραγματικές ανάγκες του λαού! Ενάμιση χρόνο μετά, το ήδη από πριν την πανδημία εξαθλιωμένο ΕΣΥ, το χιλιοχτυπημένο από τα μνημόνια και το χρέος, βρίσκεται σε πολύ χειρότερη κατάσταση, καθώς ούτε δραχμή δεν δόθηκε για την κάλυψη των κενών σε υποδομές και προσωπικό. Βασιζόμενη για άλλη μια φορά στην ατομική ευθύνη, χρησιμοποίησε το εμβόλιο- όχι σαν ένα όπλο ενάντια στην πανδημία που όμως από μόνο του δεν αρκεί- αλλά για να αποκλείσει ανεμβολίαστο κόσμο από τις δημόσιες παροχές υγείας, αναγκάζοντας τους να πληρώνουν για τεστ στον ιδιωτικό τομέα, ενώ ακόμη αξιοποιεί το τοίχος ανοσίας ως δικαιολογία για να μην λάβει κανένα απολύτως μέτρο για την αποσυμφόρηση των ΜΜΜ, των χώρων εργασίας, των σχολικών τάξεων και των πανεπιστημίων!

Βρισκόμαστε σε μία περίοδο όπου η επιστημονική έρευνα αναδεικνύεται διεθνώς, και ιδιαίτερα σε χώρες και σχηματισμούς που ηγούνται της καπιταλιστικής ανάπτυξης, σε πυλώνα της οικονομίας και σε βασικό μοχλό της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στην προσπάθεια ξεπεράσματος της οικονομικής κρίσης. Τα τεχνολογικά επιτεύγματα και η πρόοδος που έχει σημειωθεί σε διάφορες επιστήμες προσελκύουν τεράστιες επενδύσεις από την πλευρά του Κεφαλαίου απασχολώντας ολοένα και περισσότερες/ους εργαζόμενες/ους, σε συνθήκες εντατικοποιημένης εργασίας.

Στον κλάδο της έρευνας όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, και όντας απόλυτα ενταγμένος στην καπιταλιστική παραγωγή, μπορεί να διακρίνει κανείς τα πολλαπλά επίπεδα εκμετάλλευσης. Η/Ο εργαζόμενη-ος ερευνήτρια-ής έχει ως εργοδότη την ΕΕ, το κράτος και τις επιχειρήσεις (εγχώριες και πολυεθνικές) που αποτελούν τους άμεσους χρηματοδότες και τελικούς αποδέκτες των αποτελεσμάτων της έρευνας. Η/Ο ίδια-ος αποτελεί ωστόσο τον τελευταίο τροχό στην πυραμίδα ιεραρχίας στο χώρο δουλειάς (διοίκηση Πανεπιστημίου ή κέντρου> επιστημονική-ός υπεύθυνη-ος στο εκάστοτε πρόγραμμα> άμεση-ος προϊστάμενος/ προϊσταμένη), η οποία είναι αυτή που καθορίζει τελικά τις εργασιακές συνθήκες και τους όρους απασχόλησης, ανάλογα με τα οικονομικά συμφέροντα και την πολιτική βούληση.

Οι εργασιακές συνθήκες για τις/τους νέες-ους ερευνητ(ρι)ές στην Ελλάδα έχουν χειροτερέψει δραματικά, με το μεγαλύτερο ποσοστό να βρίσκεται σε μία μόνιμη κινητικότητα και εξάρτηση από την προκήρυξη νέων προγραμμάτων, δουλεύοντας με εξοντωτικούς ρυθμούς σε ένα καθεστώς μεταξύ απλήρωτης και χωρίς δικαιώματα μαθητείας και κακοπληρωμένης προσωρινής απασχόλησης.

Πολλές πτυχές της εργασιακής αυτής εκμετάλλευσης που ο κλάδος μας ήδη βίωνε γίνονται θεσμικές από την πλευρά της κυβέρνησης με το νόμο Χατζηδάκη. Καταργούν το οκτάωρο και επιβάλουν 10ωρο/50ωρο, χτυπούν τις συλλογικές συμβάσεις, προάγοντας για τα πιο κρίσιμα ζητήματα την «ατομική διαπραγμάτευση». Κάνουν πιο φθηνές τις υπερωρίες για το κεφάλαιο. Ο νόμος αυτός επίσης προωθεί την καταστολή του κινήματος στους χώρους εργασίας. Θέλει να επιβάλει τον πλήρη έλεγχο και το φακέλωμα των σωματείων, τη διάλυση των δια ζώσης συλλογικών διαδικασιών με επιβολή εξ αποστάσεως λειτουργίας (ηλεκτρονικές συνελεύσεις και αρχαιρεσίες), ενώ με τις λεόντειες προϋποθέσεις για την κήρυξη απεργιών μπορεί να βγάζει όλες τις απεργίες παράνομες. Την ίδια στιγμή, χαρακτηρίζει παράνομη κάθε μαχητική διεκδίκηση, κατάληψη, περιφρούρηση ακόμα και προπαγάνδιση της απεργίας! Στόχος του να χτυπήσει τα αγωνιστικά ταξικά συνδικάτα και όχι τον εργοδοτικό συνδικαλισμό τύπου ΓΣΕΕ.

Σε αυτή τη κατάσταση μας γεμίζει αισιοδοξία η σύσταση του Πανελλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ένα σωματείο που επιδιώκουμε να αποκτήσει συγκεκριμένα μαχητικά χαρακτηριστικά, τα οποία θα παλέψουμε να γίνουν κτήμα όλων των συναδέλφων/ισσών που συμμετέχουν και θα συμμετέχουν ενεργά στις δράσεις του:

Σωματείο που θα ενώνει με βάση τη θέση στην παραγωγή και δεν θα διαχωρίζει με βάσει τα ακαδημαϊκά κριτήρια!

Από το ίδιο το καταστατικό του σωματείου, απευθυνόμαστε σε κάθε άτομο σε ερευνητικά κέντρα και πανεπιστημιακά ιδρύματα που συμμετέχει άμεσα ή έμμεσα, ή έχει βοηθητικό ρόλο στην ερευνητική ή διδακτική διαδικασία, από τους μεταδιδακτορικούς ερευνητές μέχρι τους τεχνικούς και διοικητικούς υπαλλήλους, τους πολυσυζητημένους «τεμπέληδες» υποψήφιους διδάκτορες, αλλά και τους μεταπτυχιακούς που συμμετέχουν σε ερευνητικά προγράμματα. Ενάντια στην επιτηδευμένη και διασπαστική για τον κλάδο κατηγοριοποίηση σε ακαδημαϊκούς τίτλους, βάζουμε μπροστά την τάξη, με κριτήρια την θέση στην παραγωγή, τη σχέση με το παραγόμενο προϊόν, τη διευθυντική ιδιότητα.

Σωματείο-όπλο των εργαζομένων ενάντια σε κάθε μορφής διάκριση!

Για όλες και όλους εμάς που μας έκαναν άσχετες ερωτήσεις σε μια συνέντευξη (σκέφτεσαι να κάνεις παιδιά;) ή είδαμε τις αιτήσεις μας να απορρίπτονται λόγω του ονόματός μας. Ξέρουμε πως στην έρευνα όπως και σε πολλούς άλλους κλάδους ανθεί ο ρατσισμός, ο σεξισμός και πάσης φύσεως διακρίσεις! Στεκόμαστε ενάντια σε αυτή την κουλτούρα και παλεύουμε για την εξάλειψη των διακρίσεων αυτών!

Με προμετωπίδα τον αγώνα για τη σύναψη κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας!

Βασικός στόχος του θα σωματείου πρέπει να είναι η αναγνώριση του εργασιακού κλάδου των ερευνητ(ρι)ών σε όλες τις βαθμίδες της έρευνας. Σημαντική επιδίωξη ακόμα θα αποτελέσει και η πίεση για υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας με ελάχιστο μισθό που να καλύπτει όλες-ους τις/τους εργαζόμενες-ους στην έρευνα και την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όλες-οι οι εργαζόμενες-οι θα πρέπει να απασχολούνται με συμβάσεις εργασίας έχοντας πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και όχι συμβάσεις έργου ή υποτροφίες οι οποίες αποκρύπτουν τη σχέση εξαρτημένης εργασίας που έχουν με τα Πανεπιστήμια και τα Ερευνητικά Ιδρύματα.

• Για δημόσια χρηματοδότηση ερευνητικών κέντρων και πανεπιστημίων!

Ενάντια στην υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων και των ερευνητικών κέντρων, η οποία ανοίγει το δρόμο σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και στην ίδια την αγορά να ορίζουν του δικούς τους όρους στην εκμετάλλευση των εργαζομένων. Όσο η χρηματοδότηση της έρευνας και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα γίνεται με βάση τις ανάγκες της αγοράς, το κυνήγι χρηματοδοτήσεων από τους εργαζομένους δεν θα τελειώσει ποτέ. Παλεύουμε για αποκλειστικά δημόσια χρηματοδότηση των ερευνητικών κέντρων και των πανεπιστημίων, ικανή για την πρόσληψη προσωπικού αλλά και υλικοτεχνικής υποδομής, η οποία μέχρι τώρα είναι πλήρως εξαρτώμενη από εξωτερικές χρηματοδοτήσεις.

• Με ένα κλαδικό σωματείο που θα αλληλεπιδρά με συλλόγους και επιχειρησιακά σωματεία!

Δεν βλέπουμε το κλαδικό σωματείο ως την πανάκεια των προβλημάτων του κλάδου, ως το μοναδικό συνδικαλιστικό όχημα των εργαζομένων. Κάθε άλλο, επιδιώκουμε το κλαδικό σωματείο να συνεισφέρει στην δημιουργία συλλόγων και σωματείων σε ερευνητικά κέντρα και πανεπιστημιακά ιδρύματα, με τα οποία η κοινή δράση και ο συντονισμός είναι αναγκαία. Για αυτό, καλούμε τους συναδέλφους μας να συμμετέχουν στους υπάρχοντες συλλόγους (μεταπτυχιακών-ΥΔ, εργαζομένων-ερευνητών) και τα επιχειρησιακά σωματεία τους.

• Με ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα.

Για να πετύχουν οι εργαζόμενοι τις διεκδικήσεις τους στο σήμερα χρειάζεται η ενεργή δράση των συλλόγων και των σωματείων τους, στην κατεύθυνση της υπεράσπισης των συμφερόντων τους, απέναντι στην κάθε είδους εργοδοσία αλλά και στη γραφειοκρατία και τον συμβιβασμό που προωθούν ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ και κάθε λογής εργοδοτικός συνδικαλισμός. Χρειάζεται η ανάπτυξη αγώνων που θα συγκρούονται με τον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής και των αστικών αναδιαρθρώσεων, με ανάπτυξη όλων των μορφών συσπείρωσης των εργαζομένων με διακριτό κέντρο αγώνα ενάντια στον υποταγμένο συνδικαλισμό, ικανό να οργανώνει τον αγώνα των εργαζομένων. Χρειάζεται εν τέλη γραμμή ρήξης και ανατροπής πάνω σε διεκδικήσεις που εκφράζουν τα συνολικά συμφέροντα των εργαζομένων δημιουργώντας μια νέα ταξική αγωνιστική ενότητα απέναντι στον κατακερματισμό και τη διάσπαση.

• Για μια έρευνα και εκπαίδευση με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας.

Για εμάς, δεν αρκεί μία στείρα κριτική στο υπάρχον ερευνητικό πλαίσιο ούτε ένας οικονομικός αγώνας για υψηλότερες αμοιβές στον κλάδο. Δραστηριοποιούμαστε σε ένα πανεπιστήμιο-Ε.Κ. που θέλουμε να παράγει έρευνα και γνώση με βάση τις ανάγκες της πλειοψηφίας, να παράγει αξίες χρήσης και όχι εμπορεύματα. Το κριτήριο για την έρευνα στο σύγχρονο πανεπιστήμιο-Ε.Κ. είναι να μπορεί να αυξήσει την κερδοφορία των ιδιωτικών ομίλων ή στη καλύτερη περίπτωση να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ενός κράτους στον ανταγωνισμό του με άλλα κράτη σε διεθνές επίπεδο. Δεν αρκεί η καταγγελία της επιχειρηματικής δράσης-αν και είναι απαραίτητη. Δε χωράμε σε μία κρατικά χρηματοδοτούμενη έρευνα για τον πόλεμο, την αστυνομία ή το κυνήγι μεταναστών και κατατρεγμένων στα σύνορα και τις μητροπόλεις. Παλεύουμε για έρευνα που θα έχει στόχο τη βελτίωση της ζωής των λαών, τη χειραφέτηση του ατόμου και το ξεπέρασμα της αυταπάτης, του ανορθολογισμού και του σκοταδισμού.

Καλούμε συλλογικότητες, σχήματα αλλά και μεμονωμένους/ες αγωνιστές/στριες που συμφωνούν με τη παραπάνω στοχοθεσία να αποκτήσουμε κοινή δράση στα πλαίσια του σωματείου. Ξεκινώντας από τον αγώνα των εκλογών, αλλά κυρίαρχα στους αναγκαίους αγώνες της επόμενης μέρας! Εκτιμούμε ότι μόνο ένα συνολικό πλαίσιο διεκδίκησης με ξεκάθαρα αιτήματα, με κατεύθυνση που θα στοχοποιεί τους υπαίτιους των προβλημάτων μας, μαζί με ένα ποιοτικά ανώτερο εργατικό κίνημα μακριά από τις υποταγμένες ηγεσίες μπορεί να βάλει το σωματείο σε νικηφόρα τροχιά.

Παλεύουμε για ένα σωματείο μαχητικό, συμπεριληπτικό, που θα καταφέρει να εκφράσει και να συνενώσει αυτά τα διαφορετικά τμήματα εργαζομένων στον κλάδο. Αυτή η πληθώρα από αφετηρίες, πρόσκαιρα προβλήματα και οπτικές γωνίες είναι και εν δυνάμει η ισχύς του σωματείου. Βλέποντας πολύπλευρα τα προβλήματα μας, αναγνωρίζοντας σφαιρικά τις πτυχές τους και στην τελική ορίζοντας καλύτερα και ξεμπροστιάζοντας τον αντίπαλο, μπορούμε να βρεθούμε σε καλύτερες θέσεις μάχης. Και μάλιστα σε θέσεις μάχης όχι απλώς υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας, αλλά σύγχρονων επιθετικών αιτημάτων. Από τον αγώνα για κατοχύρωση κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας που θα καλύπτει τις ανάγκες μας, μέχρι την κριτική στον τρόπο και στο περιεχόμενο της παραγόμενης και αναπαραγόμενης γνώσης.

Η σύνδεση που επιδιώκουμε με τα αγωνιζόμενα λαϊκά τμήματα είναι διπλή μιας και το σωματείο αφορά τα πανεπιστημιακά ιδρύματα και τα ερευνητικά κέντρα: από τη μία αναφερόμαστε σε ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο στο πλάι των φοιτητών, των μαθητών αλλά και των καθηγητών και από την άλλη σε μεγαλύτερη κλίμακα, σε ένα σύγχρονο ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα. Σε ένα εργατικό κίνημα που θα συντονίζεται πραγματικά από τους εργαζόμενους και όχι μόνο θα αμύνεται ενάντια στις επιθέσεις του κεφαλαίου, αλλά θα βάζει τα δικά του αιτήματα, θα περιγράφει εν τέλει μια διαφορετική ζωή. Πιστεύουμε ότι το επόμενο διάστημα θα είναι κρίσιμο με τη μάχη για την ανατροπή του εργασιακού νομοσχεδίου Χατζηδάκη, αλλά και τη μάχη για τις αλλαγές στο ασφαλιστικό να βάζουν τον πήχη αρκετά ψηλά. Επιδιώκουμε όμως να συνεισφέρουμε καθοριστικά με τις δυνάμεις μας και τη φρέσκια ματιά ενός νεοσύστατου σωματείου στις νίκες που θα έρθουν, για μια διαφορετική αφήγηση στο σήμερα.

LABour – Αγωνιστική Παρέμβαση στην Έρευνα

LABour Πάτρας – Αγωνιστική Παρέμβαση στην Έρευνα